τις αναμνήσεις τις συλλέγουμε .. δεν τις μοιραζόμαστε ποτέ

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

[Ανυπεράσπιστος καημός]

Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά, 
έναν ώμο ν’ ακουμπάτε την πίκρα σας, 
ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,
κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχίας σας,
έστω και μια φορά;
Είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή
για τους απεγνωσμένους; 

Ντίνος Χριστιανόπουλος

5 σχόλια:

  1. Εξαιρετικό!
    Πόσο με αγγίζει αυτό τον καιρό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ καλό !!

    Παρόμοιο και το ταργούδι που σου αφιερώνω :

    http://www.youtube.com/watch?v=4uBk60pPy8o

    Να είσαι καλά !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. «…Μοναξιά…Ξέρεις;…Ερημιά…Πώς να πας αντίθετα από ΄κει που πάει ο κόσμος; Με ποιους; Είναι σκληρό το τίμημα. Νιώθεις μόνος. Είσαι μόνος…Αλλά ξέρεις πόσο δυνατός νιώθεις όταν πληρώνεις για να ζήσεις; Όταν θυσιάζεις; Δίνεις. Και τι αξίζει περισσότερο αν όχι ο ίδιος σου ο εαυτός; Όχι να τον θρέφεις σα σκυλάκι για να σου κάνει παρέα, αλλά να τον στολίζεις για να τον χαρίσεις. Κι όταν έρθει η στιγμή, κοίτα να είναι όμορφο το δώρο σου..» ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σκληρή γραφή...
    Ήρθα και το διάβασα πολλές φορές χωρίς σχόλιο... αλλά σήμερα ήρθα να σου πω καλό μήνα Χλόη μου :)
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ας ελπίσουμε στην καλή τύχη ή όπως αλλιώς ονομάζεται κάποια δικαιοσύνη της αγκαλιάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή