Ξημέρωσε απλά. Φυσικά. Είμαστε όμοιοι σαν χθες, σαν προχθές, ακόμα κι όταν νιώθουμε πως αλλάζει η φορά της γης. Έτσι απλά αναζητάμε το χώρο μας κι όταν δεν τον βρίσκουμε εκεί που τον έχουμε αφήσει, πεταρίζει η καρδιά από το ασυνήθιστο.
Θέλει μεγάλη προσπάθεια για να διαταραχτεί κάτι και μάλλον χρειάζεται και πολύ χρόνο. Και μετά όλα γίνονται απλοϊκά .. σε σημείο τρελό, σε σημείο γαλήνης. Μετά δεν χωράει τίποτα άλλο εκτός από εμάς. Προσπερνάς γιατί σε προσπέρασαν, σε διάβασαν ως αόμματοι και ως κουφοί. Παράλογα τα λόγια λοιπόν. Αδίκως τα σπαταλάμε. Φλυαρίες γίνονται.
Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός, κι ας λένε το αντίθετο…
Υ.Γ
Όσοι μπορούν να χαρούν την σημερινή
Θέλει μεγάλη προσπάθεια για να διαταραχτεί κάτι και μάλλον χρειάζεται και πολύ χρόνο. Και μετά όλα γίνονται απλοϊκά .. σε σημείο τρελό, σε σημείο γαλήνης. Μετά δεν χωράει τίποτα άλλο εκτός από εμάς. Προσπερνάς γιατί σε προσπέρασαν, σε διάβασαν ως αόμματοι και ως κουφοί. Παράλογα τα λόγια λοιπόν. Αδίκως τα σπαταλάμε. Φλυαρίες γίνονται.
Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός, κι ας λένε το αντίθετο…
Υ.Γ
Όσοι μπορούν να χαρούν την σημερινή
Εγώ λέω..τον χρόνο να τον κάνουμε φίλο μας,να τον θωπέυσουμε..να τον γητέψουμε..και που ξέρεις..μπορεί να γίνει και καλή παρέα,στις αδειες ώρες..στις κατά μόνας..εε;; :)
ΑπάντησηΔιαγραφήKαλημέραα!(με χαμόγελο :)
Πέλα μου
Διαγραφήτο καλύτερο θα ήταν να τον "γητέψουμε",
ποιός είναι ικανός όμως για κάτι τέτοιο;
ποιός μπορεί να ξεπεράσει το "πεπερασμένο";
καλημέρα με χαμόγελο
Σε αυτές τις περιπτώσεις η μόνη καλή παρέα είναι ο Μορφέας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα προσπεράσω την γιορτή για σήμερα... και ίσως τον έρωτα για πάντα...
Καλή σου μέρα!
Λιακαδίτσα μου
Διαγραφήο Μορφέας χρειάζεται μετά "εορτής"
σαν έπαθλο ..
όταν γίνεται "μάχη" υποχρεωτικά είσαι παρούσα.
Ο έρωτας μας προσπερνάει .. δυστυχώς ή ευτυχώς
φιλί
Θα συμφωνήσω με την Λιακάδα πιό πάνω. Ο ύπνος όπως έλεγα και στα παιδιά μου είναι ο υγιέστερος τρόπος φυγής...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ χρόνος πάντως φέρνει πολλά... δεν είναι πάντα εχθρός μας. Σκέψου πόσες φορές μας αντάμειψε, όχι μόνο πόσες μας απογοήτευσε.
Βάστα !!
Γιώργο μου
Διαγραφήνα βαστήξουμε όλοι
ΜΕ ΑΚΟΥΣ;
Όλοι μαζί
την αγάπη μου
Μάλλον περιττεύει να σου πω πώς συμφωνώ απολύτως σ'αυτό που είπες για το χρόνο...Στιγμές που πρέπει να αδράξουμε χθες, όχι αύριο...Αυτές μας σώζουν απο την άβυσσο...
ΑπάντησηΔιαγραφή*εξαιρετικό κείμενο...
Βολτίτσα μου
Διαγραφήαχ, ποιός ήξερε και δεν μας έμαθε την τέχνη του .. αδραξίματος;;
Ποιός;;;
σ'ευχαριστώ κορίτσι μου
απαιτειται χρονος.. και υπομονη.. και θεληση..
ΑπάντησηΔιαγραφήτσεκουράτα καρδούλα μου
Διαγραφήχρόνος, υπομονή, θέληση
απ'όλα διαθέτουμε
απ'όλα ..
και .. ψυχή
άντε κι ένα :)
απόσταση...αυτή τα τακτοποιεί στις σωστές διαστάσεις όλα...αν απαιτείται χρόνος γι' αυτό ή αν μπορεί κανείς να ναι μέσα και συγχρόνως έξω ξέμακρα δεν το ξέρω .... ίσως είναι και το ταλέντο που είτε το έχεις είτε σου λείπει
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα!
meril μου
ΑπάντησηΔιαγραφήποτέ δεν έφυγα από μάχη,
ποτέ δεν πολέμησα από μακριά ή με αντιπρόσωπο ..
"εντός και επί τα αυτά" λοιπόν για να "τακτοποιηθώ"
σε φιλώ
Κάτι το χθές μας άφησε και κάτι στο αύριο μας προσμένει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόσο όμοιοι και τόσο διαφορετικοί κάθε ξημέρωμα...τα μάτια να κοιτούν τα μάτια στον καθρέφτη, που κοιτούν τον καθρέφτη... Στο τώρα που στεκόμαστε ?
O χρόνος λένε πως είναι ψευδαίσθηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν όχι, θα ήθελα ν' αφήσουμε τα ίχνη μας πάνω του...
Να τον προσπεράσουμε με τη δύναμη της καρδιάς,
να τον εμποδίσουμε να μας παρασύρει...
Φιλάκια...