Να γράψω ένα γράμμα, όσο έχω χρόνο ακόμα, αν έχω.
Ένα γράμμα στη κόρη μου. Ένα γράμμα που θα δείχνει πως ήταν η μητέρα της, πως έζησε, πως περπάτησε, πως κουμάνταρε τη ζωή της, πως κέρδισε, πως έχασε, πως ήρθε και πως έφυγε. Όχι τα «γιατί», μόνο τα «πως».
Ένα γράμμα σαν χρονοκάψουλα, σαν ένδειξη με αποδείξεις όμως. Να συνοδεύεται από ένα κουτί γεμάτο από ό,τι συνέλεξα στα χρόνια πριν να γίνω μητέρα της και στα χρόνια μετά. Να τα έχει παρέα της με μόνη απαίτηση να μην κρίνει όπως της έχω μάθει πως δεν χρειάζεται να κάνει ποτέ. Να με έχει κοντά της εκεί που δεν την πήρα μαζί μου και εκεί που θα πάει μόνη της χωρίς εμένα.
Μπορεί και να μην χρειάζεται αλλά οι επιθυμίες δεν υπαγορεύονται πάντα από τις ανάγκες.
Μήπως είναι και ευλογία που οι επιθυμίες δεν υπαγορεύονται πάντα απο τις ανάγκες?
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίο γράμμα μικρή μου. Με χαρμολύπη, αληθινό...
Ωραίο θα είναι βολτίτσα μου αν το γράψω,
Διαγραφήαν το ξεκινήσω, γιατί το κουτί με τα υπάρχοντά μου είναι σχεδόν έτοιμο.
Είναι ευλογία, σίγουρα.
φιλί μάτια μου
Δεν έχω σκεφτεί ποτέ κάτι τέτοιο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε προβλημάτισες ξέρεις...
Φιλιά!
Λιακάδα μου
Διαγραφήοι σκέψεις ειδικότης μου.
φιλάκια
<<... οι επιθυμίες δεν υπαγορεύονται πάντα από τις ανάγκες >>
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟΛΥ ΣΩΣΤΟ !!
Δεν κάνω τον ξερόλα, αλλά είχα σκεφθεί το Μαμά-Κόρη σαν αιτία κάποιων κειμένων σου. Τα παιδιά μας... κάπου μας κάνουν και γελάμε, κάπου να κλαίμε... Εμείς ζητάμε την κατανόηση τους, εκείνα συχνά ΑΠΑΙΤΟΥΝ την δική μας κατανόηση, την θεωρουν δεδομένη και μη διαπραγματεύσιμη. Όχι πάντα, όχι όλα τα παιδιά, πολλά όμως.
ΠΟΛΥ μου άρεσε το κείμενο σου. Χτύπησες φλέβα....
Γιώργο μου
Διαγραφήκαλώς είχες σκεφτεί το δίδυμο Μαμάς - Κόρης ως αιτία κάποιων κειμένων μου,
μόνο που εκεί ήμουν η κόρη.
Θα πω μεγάλη κουβέντα τώρα (αλλά την νιώθω, κι εγώ όταν νιώθω, μιλάω,
και τα δυό μου παιδιά είναι ΔΩΡΑ ζωής για μένα,
τίποτα δεν θεωρούν μη διαπραγματεύσιμο.
φιλί Γιώργο μου
Χρήσιμο θα είναι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν το κάνεις.
Και γω εδώ και δυο τρία χρόνια θέλω να γράψω τη διαθήκη μου.
Αδέρφια δεν έχω, μόνη είμαι, το θεωρώ πρακτικό.
Τόσα γίνονται, δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει...
Σε λίγο δε θα υπάρχει ανάγκη βέβαια γιατί θα μου τα έχει πάρει η κυβέρνηση όλα...
Σερενάτα μου γλυκιά
Διαγραφήμ'έκανες και .. χαμογέλασα
δεν θα'χει μείνει τίποτα για να γραφεί σε τέτοιου είδους διαθήκη
οπότε,
εγώ προτιμώ να "συντάξω" μία άλλη που δεν την πειράζει κανείς από όλους αυτούς.
φιλάκια μάτια μου
σου το εχω πει;
ΑπάντησηΔιαγραφήμ αρεσει ο τροπος που σκεφτεσαι.. πισω απο το μαυρο ή το γκρι υπαρχει κατι που το θεωρω πολυ σημαντικο κι αυτο ειναι δυναμη που δε την εχουν ολοι !
καρδούλα μου
Διαγραφήαυτός είναι ο δικός μου τρόπος ζωής,
μέσα από το μαύρο ή το γκρι μπορώ να πιάνομαι, να σηκώνομαι, να συνεχίζω ..
δεν φτάνω στο πολύχρωμο, σχεδόν ποτέ, ίσως θέμα ιδιοσυγκρασίας μου το απαγορεύει,
αλλά τα καταφέρνω ..
;))
Κάποτε, βρέθηκαν στον δρόμο μου παρόμοιες "χρονοκάψουλες"... Συνειδητοποίησα, τότε, ότι οι Μεγάλοι Άγνωστοι στην ζωή μου είναι ακριβώς αυτοί που ζούσα μαζί τους "από πάντα"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν συγκλονιστικό!!!
Τόσο συγκλονιστικό όσο ότι και εγώ από ένα σημείο και μετά υπήρξα και υπάρχω ως στην ουσία ένας Μεγάλος Άγνωστος στην ζωή τους...στην ζωή που μου έδωσαν...
Τώρα κοιτώ τα μάτια της ζωής που εγώ έδωσα...
Κοιτώ τον μελλοντικό άλλο Μεγάλο Άγνωστο της ζωής μου...
να το κάνεις...
αν και ένα blog κάλλιστα μπορεί να παίξει αυτό τον ρόλο...κάποτε...
Σε φιλώ πολύ !!!
Κατάλαβες πλήρως V μου
Διαγραφήγιατί το έχεις νιώσει από ό,τι βλέπω σε πλήρη έκταση.
Χαίρομαι κορίτσι μου,
όσο για το ρόλο ενός blog, ήδη εν μέρει το κάνει,
ποτέ άλλωστε δεν ήμουν οπαδός της "υπερέκθεσης"
Σ'αγαπώ πολύ!!